Nazinga national park

Vrijdag middag zijn we na een hobbelig ritje aangekomen in Nazinga National Park. Er zijn twee accomodatie mogelijkheden in het midden van het park. Nazinga ranch, van de overheid, heel slecht onderhouden huisjes die precies zelfs leeg stonden en Safari Lodge, privé, mooie hutjes langs de buitenkant maar binnenin ook heel basic. Er was een zwembadje, proper maar wel met een hele nest bijen die heel de dag kwamen drinken in het zwembad, en we konden er iets eten 's avonds. We kozen voor deze laatste optie dus. 
Safari lodge ligt aan een grote plas water waar, normaal gezien, de olifanten en andere dieren zoals herten, bavianen, zwijnen elke dag komen drinken. Natuurlijk had het enkele dagen voordien heel veel geregend in het park en zijn de olifanten verder weg getrokken op zoek naar vers water. We hebben dus geen enkele olifant aan onze plas water gezien. Zaterdag ochtend zijn we dan met een gids vroeg vertrokken met de landrover op zoek naar olifanten. Freja en Bert op het dak in de hoop mooie foto's te kunnen maken. Behalve wat hertjes, een baviaan, wat zwijntjes en heel veel takken en spinnenwebben die te laag over de weg hingen, hebben we slechts enkele olifanten van heel ver weg gezien. Volgens de gids zat er niets anders op dan het s'avonds nog eens opnieuw te proberen. Rond half vier in de volle hitte, 40graden, opnieuw vertrokken. Deze keer met meer geluk. We hebben enorm veel olifanten gezien, van heel dichtbij. Ook enkele kleine baby olifantjes. De kleinste was twee maand oud. Echt heel schattig. Echt uitzonderlijk is ook dat we een groep buffels hebben gezien. Alle mensen die in het park werkten, waren onder de indruk. Want volgens hen, zag je die buffels bijna nooit omdat ze heel erg schuw zijn en ver weg aan de andere kant van het park meestal zitten. 
Na twee nachten slapen in de erg basic hut met spinnen, salamanders en dode kevers, zijn we zondag ochtend dan vertrokken richting grens met Ghana. De weg daarnaartoe was nog spannend. De eerste 35km moesten we nog door het park rijden over een hele slechte weg. Spannend voor de Volvo maar ook spannend voor de olifanten die we konden tegenkomen. Plots stonden er links en rechts van de weg een groep olifanten. De grootste van de groep was heel onrustig en keek ons niet al te vriendelijk aan. We zijn dus op een afstand wat blijven wachten in de hoop dat ze zouden oversteken en weggaan. We waren heel blij met de toevallige voorbij komst van een ranger met geweer die ons wat geholpen heeft. De olifanten zijn uiteindelijke voor onze auto de weg overgestoken en wij konden veilig verder. 
De grensovergang heeft ongeveer twee uur geduurd. Een beetje chaotisch weer, maar het is allemaal wel goed verlopen. Omdat het zondag was, konden we geen auto verzekering kopen dus dat moeten we nog regelen in Tamale. Geld wisselen hebben we gewoon op straat gedaan. Al onze CFA's ( munteenheid in Senegal, Mali en Burkina) hebben we kunnen omwisselen naar Ghanese Cedi. Rond vier uur 's middags zijn we dan aangekomen in African dream hotel in Tamale. Een mooi hotel van een heel vriendelijk Zwitsers-Ghanees koppel. Zij hebben zelfs al iemand opgebeld die ons gaat helpen met de auto verzekering in orde te maken. 
Ondertussen is het maandag ochtend. Ann is de voorbij dagen toch wat ziek geweest door een maag-darm infectie, maar het begint nu precies wel wat te beteren. Straks vertrekken we naar Mole National Park. 

Enkele leuke anekdotes:
- zo warm dat zelfs de nagellak op onze tenen smelt
- boete in Ouagadougou wegens te snel rijden
- serveuse die in slaap valt op ligbedje naast onze tafel terwijl ze eigenlijk moest werken
- Ebola controle aan grens met Ghana terwijl Ann zware diarree had en zich niet zo goed voelde, maar niks mocht laten merken op dat moment
- lieve schattige kindjes die plotseling zeer wild en uitgelaten werden toen we onze lege flessen water door het raam gooiden, er werd bijna om gevochten
- het standaard zinnetje van elk kind hier: Donne moi un cadeau! Maar ook de volwassenen gebruiken dit zinnetje heel vaak.