Africa express : Mauritanie to Senegal

Vrijdag 13 maart zijn we van Nouadhibou naar Nouakchot gereden. Ongeveer 480km goede weg maar wel met een 14 tal politiecontroles onderweg. En ja, ook deze agenten en douaniers sparen blijkbaar kopies van paspoorten. Heel grappig, wetende dat velen van hen zelfs niet kunnen lezen of schrijven, toch vragen ze elke keer weer iets nieuws dat wij op onze kopie moeten schrijven. Ofwel de nummerplaat van de auto, of het type auto, welke beroep wij uitoefenen, naar waar we rijden, vanwaar we afkomstig zijn, enz... Na een toch wel vlotte rit, zijn we net na de middag aangekomen in hotel Imam in Nouakchot. We kregen een gigantisch appartement (groter dan ons appartement in Edegem) voor 6 personen. De slaapkamers waren enorm en we hadden elk onze eigen badkamer. De namiddag hebben we doorgebracht aan het mooie zwembad op het zonnige terras van het hotel. Bij het avond eten kregen we een lekker tasje Mauritaanse thee. De volgende dag begon iets minder aangenaam. Het ontbijt was nog wel ok. Een vrij beperkt maar toch wel goed ontbijtbuffet (op zijn Afrikaans), maar bij het betalen van het hotel liep het mis. De receptioniste rekende een veel te hoge wisselkoers aan en we betaalden dus te veel. Toen we meer informatie wilden vragen en haar aanspraken over de juiste wisselkoers werd ze heel boos en liep ze weg. Omdat we allemaal graag zo vlug mogelijk vertrokken richting Rosso, hebben we het er maar bij gelaten en niet verder gediscussieerd. Maar achteraf gezien toch niet zo slim van ons. 
De weg van Nouakchot naar Rosso was slechts 250 km. Alleen jammer dat het eerste deel van de weg echt niet zo goed was. Veel diepe putten. Tegen 14u zijn we aangekomen in Rosso, maar het hotel konden we niet vinden. Ook de mensen in dit stadje aan de grens met Senegal konden ons niet helpen. Jullie zullen denken, neem dan gewoon een ander hotel, maar die waren er niet. En het stadje was ook niet echt aangenaam. Druk, enorm veel afval overal en opdringerige mensen die ons de grens over wilden helpen. Uiteindelijk was 1 telefoontje voldoende en zijn de hoteleigenaars ons komen ophalen. Hotel Mauritour stelde niet veel voor maar we hadden toch een bed en een dak boven ons hoofd. De vele muggen, een niet zo propere badkamer en onze blikjes makreel van thuis met wat brood als avondmaal moesten we erbij nemen. De twee broers van hotel Mauritour hebben ons zondag 15 maart geholpen om de grens over te gaan. De eerste stap: paspoortcontrole en formaliteiten in orde maken aan de grenspost van Mauritanie om het land buiten te geraken. Dan de boot nemen over de rivier de Senegal samen met de broers en nog enkele opdringerige gidsen die ons wilden helpen (lees: vooral geld wilden). Aan de overkant dan opnieuw een heksenketel van mensen, autowassers, zogezegde parkeerwachters, papieren waarvoor we weer moesten betalen, bedragen die met de minuut veranderden, .... Een chaos dus opnieuw. Uiteindelijk na drie uur onderhandelen, ruzie maken, wachten en veel geduld zijn we in Senegal binnen geraakt. Een 60km van de grens hadden we een hotel geboekt: de Lampsar lodge. Heel mooi gelegen aan de Lampsar rivier. Mooie huisjes, lekker restaurant met mooi terras op de rivier en een zalig zwembad. Een oase van rust na de hectische toestand in Rosso. Maandag ochtend 16 maart hebben we dan lekker uitgeslapen, genoten van een goed ontbijt en dan op uitstap gegaan naar Parc National des oiseaux de Djoudj. Een hele leuke middaguitstap met een boottochtje op een zijrivier van de Senegal. Prachtige natuur met veel pelikanen, reigers, visarenden, eenden enz... Jammer genoeg waren de flamingo's al vertrokken. Wel hebben we een python, een varaan en een aapje gezien. Als afsluiter van een zalige dag hebben we een gin tonic en mojito gedronken op het terras van ons hotel. Ook het avondeten was overheerlijk. 
Vandaag zijn we op uitstap gegaan naar Saint Louis. Een leuk stadje met een grote vissershaven (op zijn Afrikaans natuurlijk). Heel kleurrijk en vriendelijke mensen die graag op de foto willen. Nu weer heerlijk genieten aan het zwembad en vanavond nog een keertje lekker eten. De komende dagen zal het waarschijnlijk iets minder luxueus zijn. Maar dat horen jullie later nog..... Tot later.